Al vijftig jaar lang maakt de 87-jarige Annie Joosten de gang van haar huis naar woonzorg centrum Savant de Lisse in Asten. Ze begon in 1974 één dag in de week als vrijwilliger bij de zusters in Bartholomeus. Vijftig jaar later is ze bijna elke dag in De Lisse te vinden voor hand- en spandiensten in het restaurant. Haar vrijwilligers werk voelt voor Annie als een welkom uitje en als thuiskomen. “Elke morgen kijk ik ernaar uit: ‘dadelijk ga ik lekker naar De Lisse!’.”
Kriebelen
Haar dochter Anita was in 1974 tien jaar oud toen het begon te kriebelen bij de Astense Annie Joosten. Ze wilde iets meer doen dan thuiszitten. “Ik zou wel eens willen werken”, zei ze tegen haar man Harry. “Misschien bij een mevrouw in huis om schoon te maken.” Harry vond dat nergens voor nodig, want hij had een goede baan bij klokkengieterij Koninklijke Eijsbouts in Asten. En hij vond het fijn dat Annie\ thuis was als hun enige kind uit school kwam. “Je gaat toch niet bij die kakmevrouwen werken, terwijl die lekker gaan tennissen. Dat ze zelf hun huishouden maar doen”, vond Harry. Annie lacht om de herinnering. Haar lach klinkt vaak tijdens het gesprek.
Haar man kwam met een beter idee, een waar ze vijftig jaar later nog dankbaar voor is. Hij kwam op weg naar zijn werk elke dag langs het Bartholomeusklooster, waar ouderen woonden. “Die oude mensen zitten daar maar achter het raam naar buiten te kijken. Ga daar helpen als vrijwilliger.”
Een dag per week
Annie twijfelde, maar stapte een week later binnen bij Bartholomeus, dat toen nog gerund werd door de zusters. Ze meldde zich aan als vrijwilliger. Die waren er destijds maar vijf, dus hulp was zeer welkom. “Ik begon één dag in de week, dat vond mijn man genoeg.”
Vanaf 1 juni 1974 hielp Annie in de keuken. Ze dekte de tafel, schepte het eten op voor de bewoners en ruimde weer af na het eten. Ook hielp ze bewoners met het invullen van de keuzelijst voor de warme maaltijd.
“De verpleegsters wilden vaak ook wel iets lekkers, dus bakte ik voor hen lekkere frietjes en snacks. Of ik maakte een pan soep voor het personeel. Toen kon dat nog allemaal.” Naast haar taken in de keuken en het restaurant, wandelde Annie elk jaar als vrijwilliger mee met de bewoners tijdens de wandel driedaagse in Asten. Inmiddels loopt ze zelf iets minder soepel; binnenkort krijgt ze een nieuwe heup.
Na het overlijden van haar man Harry in 1993, viel Annie in een diepe put. “Daar ben ik uitgekomen dankzij mijn vrijwilligerswerk hier”, zegt ze. “De mensen hier hielpen me er doorheen.” Ze kreeg de vraag of ze vaker wilde komen helpen. Sinds die tijd komt Annie elke dag helpen. “Het gaf me een doel en richting. Inmiddels hoor ik bij de inboedel.”
Nieuw pand, nieuwe organisatie
Bartholomeus werd onderdeel van Savant en in 2004 verhuisden de bewoners naar De Lisse, een prachtig nieuw pand in het centrum van Asten. Annie verhuisde mee. Nu zorgt ze elke dag dat bewoners schoon en vlekvrij bestek naast hun bord krijgen, met een mooi strak gevouwen servet. Trots vertelt ze dat ze een eigen kast heeft waarin ze de voorraad servetten bewaart.
“Ik kan mijn tijd zelf indelen. Ik ben er meestal rond tien uur en ga dan aan de slag. Terwijl ik zit te vouwen, luister ik mee met de geheugentraining die wordt gegeven voor bewoners. ’s Middags eet ik hier mee. En op woensdagen doe ik mee met handwerken.”
Tweede thuis
Voor Annie voelt De Lisse als thuis, want ze brengt er meer uren door dan in haar eigen huis. “Het zo fijn dat ik hier onder de mensen kom. Ik maak een praatje, doe mee met een spelletje. Ze zijn allemaal even lief tegen mij - en andersom ook hoor”, zegt Annie met een lach.
Aan stoppen denkt ze nog niet, ondanks haar respectabele leeftijd van 87 jaar. “Ik probeer het zo lang mogelijk vol te houden, want ik kan De Lisse nog niet missen!”
