Multitalent Tommie Niessen (27) uit Helmond is zzp-verpleegkundige in de wijk, schrijver, blogger en vlogger. Tijdens zijn werk ontmoet hij ouderen met mooie, humorvolle en soms aangrijpende verhalen. Vertellingen die hij deelt met de wereld, bijvoorbeeld in zijn bekende boek ‘Tommie in de zorg’. Onlangs mochten we hem interviewen. Savants bedrijfseconomisch analist én videomaker Martin-Hugo van Groenestijn ontmoette Tommie in het restaurant van Savant de Eeuwsels. Een gesprek over ervaringen en anekdotes als zorgambassadeur van mooie verhalen over positieve gezondheid en welbevinden.
Martin-Hugo: “Tommie, voordat je koos voor de zorg heb je je eerst enige jaren gewijd aan de ICT, marketing en cultureel werk. Waarom heb je toch gekozen voor een carrière in de zorg?”
Tommie: “Omdat ik geld moest verdienen, werkte ik een tijdlang bij Savant Zorg als huishoudelijke hulp in de wijk. Op een gegeven moment attendeerde mijn moeder me op de opleiding Verzorgende IG. Dit zag ik vanwege mijn vooroordelen eerst niet zitten. Toch ben ik hier aan begonnen. Hierdoor heb ik ervaren hoe het is om in de zorg te werken. Ik vond en vind het mooi, dat is toen ontstaan. Vervolgens ben ik gestart met de opleiding Verpleegkunde en heb deze ook succesvol afgerond. Hierna ben ik als zzp’er aan de slag gegaan. Wassen en verzorgen hoort gewoon bij mijn vak. In het begin vond ik dit een beetje raar om te doen, maar na twee weken was ik er aan gewend. We zijn tenslotte allemaal mensen. Belangrijker is dat je cliënten een mooie dag bezorgt, als iemand somber is dat hij een keer kan lachen.”
Martin-Hugo: “Als zorgverlener cliënten een fijne dag bezorgen, hoe doe je dat?”
Tommie: “Eigenlijk ben ik op zoek naar een klik. Ik kijk naar het welbevinden van ouderen, wijs hen op wat ze nog wel kunnen en maak een praatje tijdens de verzorging. Vooral met humor kun je veel doen. Onlangs had ik een gesprek met een mevrouw van 91. Zij werkte vroeger als wijkverpleegkundige. We vergeleken elkaars werk. Haar planning stond op briefjes met alleen namen en adressen zonder tijdschema. We waren het er samen over eens dat we nu doordraven met registreren, terwijl tijd maken voor een praatje zeker zó belangrijk is! Daarom moeten beleidsmakers erop kunnen vertrouwen dat wij ons werk goed doen zonder dat we elke seconde vastleggen.”
Martin-Hugo: “Tommie, jij werkt zelf in de zorg, maakt video’s over dit onderwerp en schrijft erover. Heb jij een doel om het zorgsysteem zelf te veranderen? Want zo heb je een brief over het belang van minder administratieve lasten en meer tijd voor aandacht naar de Tweede Kamer gestuurd.”
Tommie: “Nou, eigenlijk niet. Ik heb geen politieke ambities. Twee jaar geleden ben ik begonnen met schrijven vanwege de negatieve berichtgeving over onder meer personeelstekorten en de hoge salarissen van bestuurders. Natuurlijk kent de zorg problemen, maar we hebben het hier best goed voor elkaar. Bovendien gaat het juist om de essentie: het persoonlijk contact met ouderen die ik tijdens mijn werk dagelijks ontmoet. Deze bijzondere ontmoetingen schrijf ik op. Mijn stukjes zijn niet altijd gezellig, maar juist realistisch. De reden dat je bij ouderen bent, is hulp en ondersteuning. Wat mijn werk zo mooi maakt, is het contact met de mensen: mijn drijfveer om dit te delen met de buitenwereld.”
Martin-Hugo: “Jouw verhalen, blogs en vlogs zie ik regelmatig op Facebook en LinkedIn voorbij komen. Pas geleden is jouw boek uitgekomen en verschijn je op de Nederlandse tv. Dit maakt jou een bekende Nederlander. Hoe ziet jouw leven er nu uit?”
Tommie: “Het was een positief maar hectisch jaar. Nu ben ik even gestopt met mijn werk en richt me op het geven van lezingen over thema’s als online profileren of agressie in de ouderenzorg. Hier deel ik mijn ervaringen met het publiek in de zaal. Bijvoorbeeld over een vrouw die al vijftig jaar lang voor haar psychisch belaste man zorgt. Omdat de vrouw ouder wordt, kan zij het niet meer aan – haar lontje wordt steeds korter. In haar boosheid bedreigt ze soms verzorgenden. Heel lastig voor de vrouw zelf, omdat zij zwaar overbelast is. Zulke omstandigheden raken me, omdat haar vertrouwde leven door haar ziektebeeld is ontregeld. Natuurlijk zijn dit de minder leuke momenten. Maar hier tegenover zet ik tientallen mooie, positieve situaties. Laatst was ik op bezoek bij een mevrouw die ik vroeger heb verzorgd. Sindsdien kom ik regelmatig bij haar op de koffie en vertellen we elkaar persoonlijke verhalen. Bijvoorbeeld over de verkering met mijn vriendin en hoe dat vroeger ging.”
Martin-Hugo: “Wat zijn je toekomstplannen?”
Tommie: “Begin volgend jaar wil ik een nieuwe stap maken. Dat zou palliatieve zorg kunnen zijn of een opleiding tot zorgdocent. Veel van mijn volgers wachten op een nieuw boek en willen me ontmoeten. Alle aandacht heeft me als persoon niet veranderd. Ik ben nog gewoon dezelfde rustige, bedachtzame Tommie. Wat ik nog niet duidelijk voor ogen heb, is mijn toekomstig rol binnen de zorg. Als ik zou moeten kiezen tussen zorgverlener of bestormer van het zorgsysteem, ga ik toch voor het eerste. Omdat verhalen van ouderen mooi en puur zijn. Dit geeft mij heel veel voldoening.”
Martin-Hugo: “Heb je nog een tip voor de Savant-medewerker?”
Tommie: “Als zorgverlener heb je de drive om altijd te gaan werken, omdat je het welzijn van de cliënt belangrijk vindt. Ga je niet, wie zorgt er dan voor de hulpbehoevende oudere? Ik snap dat je altijd loyaal bent aan de cliënt en je het teamgevoel koestert. Maar ga nooit over je grenzen heen. Hiermee heb je alleen jezelf.”
